nurələnnur

sif. <ər.>

1. Lap işıqlı. Ətraf nurələnnur idi.

2. məc. Yaxşıların yaxşısı, ən əla, ən yaxşı. Hanı mərd igidlər, boş qalıb yurdu; Səxavətdə Eldar nurələnnurdu. A. Ə.. <Şeyx Səlim:> Əgər belə iş görsəniz, lap nurələnnur olar ki. P. M..